YERLİ UÇAKLARA FALAN...

-Annen seni götürse ya şeylere, bu yerli uçaklara falan gidiyor millet.

11/6/2023 - Kanlıca’da tezgahtar kadından uçak sesi çıkaran çocuğa.

12 yıl havacılık sektöründe çalıştım. Hiç havacılık fuarına gitmedim. Model uçaklara, maketlere falan da hiç öyle özel ilgim olmadı. Sadece havacılığın getirilerini sağladığı sosyal imkanları sevdiğimi söyleyebilirim.Dolayısıyla yerli uçaklarımızın da yer aldığı fuar vb. organizasyona gitmedim.

Peki , uçak sesi çıkaran çocuğa yanındaki kadının havacılık fuarı tavsiyesini vermesini sağlayan şey nedir? Kadının havacılığa olan ilgisi mi ya da çocukta var olabileceğini düşündüğü havacılık merakı mı yoksa yerli uçakların fuarda yer almasının verdiği sevinçten doğan milliyetçilik duygusu mu ? Ya da hepsinden biraz mı ?

Böyle bir sektöre ilgisi fazla olmasa bile uçaklar yerli olduğu için fuara gidenlerin sayısının oldukça fazla olabileceğini düşünüyorum. İnsanların bu fuardaki yerli üretim uçaklardan dolayı kendi paylarına bir şeyler çıkarıp mutlu olabilmesi, bence güzel bir şey.Keza aynı şekilde ben de bundan mutluluk duyuyorum.Dediğim gibi sadece havacılığa özel bir merakım yok hiç. O yüzden de fuara gitmedim.

Peki milliyetçilik nedir ? Uzun uzadıya burada tarif yazmayacağım hiç içimden gelmiyor. Öyle iyi bildiğimi de söyleyemeyeceğim tanımı zaten. Nasıl algıladığıma ya da kendimce nasıl olması gerektiğine dair kısaca bir şeyler yazabilirim.Ama öyle uzuuuun uzun değil.Sadece kısaca;

Açıkçası ırk üzerinden hissedilen milli duyguların ben de çok da geçerli bir yanı yok. Milliyetçi bir dayanışma ruhu, uzun süre bir arada zaman geçirmiş ve belli başlı duyguları birlikte yaşamış, ortak amaçlar etrafında odaklanmış ( zorluklar , sevinçler ,hedefler ) insanlar tarafından oluşturulduğu zaman sağlam bir esasa dayanır diye düşünüyorum. Mesela bir zamanlar Fenerbahçe’de forma giyen Marco Aurelio’nun Türkiye A Milli Futbol takımında forma giyerken kendisini hiç yadırgamayışım da zaten televizyonlarda, stadyumlarda ( en çok Kadıköy’de tabi J ) yıllarca izlememin ve biraz önce belirttiğim üzüntü sevinç gibi duyguları biz taraftarlara yaşatmasının, birlikte yaşamamızın bir sonucudur zaten. Hiç Türkiye’de oynamayıp o kültürü yaşamayıp Almanya’da doğup büyüyen Türk futboluna hiçbir katkısı olmamış, sadece vatandaşlık durumundan dolayı A Milli Takım’da oynayacak bir oyuncu bana aynı hissi yaşatmazdı zannedersem.

2023 Şubat ayında yaşanan büyük depremde aramızda kilometrelerce uzaklık olmasına ve hiçbir bağımın olmamasına rağmen Malatya’da, Kahramanmaraş’ta ve diğer illerde yaşanan deprem sonrası enkaz görüntülerine bakamayışım, onların o hallerine üzülüşüm, oradaki insanlar için bir şeyler yapmaya çalışmam milliyetçi duygularla mı açıklanır yoksa insani duygularla mı?

Peki aynı deprem hemen yanı başımızda Suriye’de de etkili olduğu halde, sırf kağıt üzerinde siyasi haritaya göre bizim ülkemizde sayılmadığı için, kafamızda oluşturduğumuz o sınır çizgileriyle bizimle alakası olmadığını düşündüğümüz o bölgelerde etkilenen hayatlara yönelik medyada çok az yayının yer alması ne ile açıklanabilir? Bu da çok milliyetçi oluşumuz ile mi ilgili yoksa az hümanist oluşumuzla mı alakalı? Ya da deprem bölgesinin başka ülkede olmasının verdiği bürokratik zorluklardan dolayı mı medyadan fazla uzak kalıyor bu durum? Burada amacım direk suçlu aramak değil gerçekten bir merak söz konusu, gerçek anlamda ne olduğunu ve işlerin nasıl bu hale geldiğini anlamaya çalışıyorum sadece.